و انسان هایی که حاضرند زجر بکشی ولی ظاهرت مطابق میل‌آن ها باشد....
+ کاش میتونستم بهت بگم که یکم خودمو ببین.
بگم که چقدر دوست داشتم پیشت خودم می بودم....
بگم چقدر روحم خسته و آزرده ست از تنهایی... از پذیرفته نشدن.... از تحقیر شدن های مدام....
دین و ظاهر یک جور
سیاست یک جور
تنها ماندن از جانب دوستان جور دیگر!
و مشکلات بحث ازدای که شده.... و عدم صحبت باهات توی این زمینه توسط فرد مورد نظر...
بگذریم
فقط
دلم
شکسته
و
خسته است.
روحی رنجور
خیره به دور دست ها
ساکت
و تنها
غمگین...
اما امیدوار....
یقین دارم که خدا نگام می کنه و خودشون جبران کننده زیاد ِ همه این سکوت ها و تنهایی ها و دل شکستگی ها هستند...
یقین دارم... همانطور که تا به الان نیز همین گونه بوده است....
