حس و حال این روزا...

وقتی میان اینجا حالم بدتر میشه

باید خوب رفتار کنم و نمی‌تونم

چقدر غصه دارم..... میدونم حتی این اتفاق هم خیلی چیزای خوب داره تو خودش، اما مسأله اینه که نمیدونم باید چیکار کنم. نمی‌دونم چی درسته چی غلط. نمی‌دونم راهی ک تا الان می‌رفتم درست بوده یا نه. نمی‌دونم الان باید چیکار کنم. و کسی رو هم ندارم ک با توجه به منطق و عقاید خودم، بهم بگه... شک کردم به استاد بگم یا نه. حس میکنم می‌تونه کمکم کنه اما نمیدونم کار درستیه بهشون بگم یا نه. دلم نمیخواد تو موسسه باشه... یعنی دلم نمیخواد کسی متوجه بشه.

چقدر وقت آهنگ دیروز گریه کردم. ناخودآگاه. منی ک شب قبلش از شدت شوک اشکم نمیومد، وقتی آهنگ گذاشتم اشکام می ریخت همین طوری.... شونه هام می‌لرزید حتی! من! کسی ک جلوی مشاورش گریه نکرده مگر تو حالت هیپنوتیزم! چه گریه ی دلچسبی بود. چقدر دلم میخوادش بازم. فقط اون وقت گریه کردم و تو مترو همون روز ک شنیدم خبر رو... قبل و بعدش دیگه نه. نمی‌دونم چرا. ذهنم نمیخواد باورش کنه. 

حس میکنم از سر همون گریه ها بود که دیروز استاد دوباره بهم گفت خودت خوبی و هر موقع خواستی من هستم و خجالت نداره که. هم وقت خداحافظی و هم توی تلگرام وقتی ازشون عذرخواهی کردم.

آخه وقتی وقت خداحافظی پرسید خوبی؟ سرمو تکون دادم و با نیمچه بغض گفتم دعام کنید. حس کردم نگران شد. بنده خدا. الکی . اومدم خونه پیام دادم ک هیچی نیست و با خودم درگیرم و نگران نباشه. گفت درگیری با خود از قشنگ ترین مراحل هرکسیه. درسته. قبول دارم. گذروندم ازین درگیری‌ها. اما این یکی انگار جنسش فرق می کنه. این دفعه نمی‌دونم چی درسته چی غلط. این دفعه به کل رفتار و زندگی م شک کردم....

+ این روزا تپش قلب خیلی شدیدی دارم. مخصوصا وقتی میان... محکم و تند...

++ می دونم ناشکریه... اما خیلی سخته برم دانشگاه. برم اونجا هم نقش بازی کنم . . . . . . . . . .