امروز خوندم خونه درس خوندم خداروشکر.
خوب خوندم خداروشکر. الحمدلله.
+ حدسم درست بود....
اون کسی که تو روزای شونزده هفده سالگی دوسش داشتم, اون کسی که توی هجده سالگی خواستگارم بود و با اوج درد ردش کردم, اون کسی که اولین روزای نوزده سالگی عکس دامادیش رو دیدم، حالا... زمستون ۹۶, داره بابا میشه...
دخترش تا قبل عید به دنیا میاد.....
+ ناراحت نشدم. اما خوشحالم نشدم.
رفتم به گذشته.... رفتم به ذوق اون روزا.. که آلبوم فلان خواننده تازه اومده بود تقریبا. و من دائما گوش می کردم... به این زودی نگو بدرود.... تا به اعجاز تو تکیه می کنم.... اواخر دی بود.... پنج سال پیش. خیلی زود گذشت, نه؟ نمیدونم چم شد...
ولی یاد حرفای دیروز مریم میفتم :) . که درباره فاطمه و مریم سادات می گفت. که ... که من در خودم جمع شوم ولی هیچ به رویم نیاورم... که زیر لب فقط صدایش کنم.... یا جبار.... ای جبران کننده.... ای پناه قلب های شکسته... ای ملجأ هر مطرود.... فقط صداش کنم.... و مریم به صبحتش ادامه بده... بدون هیچ قصدی....
که مثلا فکر کنم به غزل... بگذریم....
این وسط فکر کردن به حرفای استاد آرومم می کرد... و هنوزم آرومم می‌کنه...
حتی همین الان... یاد اون پیامش... از بزرگان... بلا.. هرروز.. عشق بازی بنده با خدا... می باره... آخه میاد سمتم....
+ امشب، درد کشیدم.... و دردم گرفت از اینکه دردم مادی بود....
من واسه کی درد کشیدم؟ چرا باید مٙهدی م... امام زنده م رو ول کنم و واسه یه چیز خیلی پیش پا افتاده که یک اپسیلون حسی هم بهش نداری درد بکشی؟
چرا به جای دلتنگی برای چشمای مهدی م، باید دلتنگ روزای رفته بشم؟
دردم در کمال نبود... و این دردم رو بیشتر می کرد... مردم پی چین ... و من کجا.... چقدر پایین....
+ یهو موسیقی ای ک استاد بهم داده بود پلی شد...
یهو بغضم ترکید... ریز ریز .... باران باران....
یهو دلم لرزید.... برای خدا..... برای مٙهدی م....
+ اللهم عجل لولیک الفرج...
++ مدامم مست می دارد نسیم جعد گیسویت...😭😭😭
