جمعه های بی قراری
مامان آبگوشت گذاشته بود و خاله اینا اومده بودن اینجا.
خدایا شکرت. حال مامان خوب بود و این یکی از بهترین اتفاق های امروز بود.
اما نمیدونم چرا الان دلم میخواد آهنگ غمگین بذارم و هق هق گریه کنم...
واقعا نمی دونم چرا... بعیده الان نزدیک دوره باشه. واسه اون بخواد باشه یعنی بعیده.
شاید از این ناراحت شدم که امروز دوباره شروع کرد....
نمیدونم چه دشمنی ای با من داره... چرا وقتی حرف داعش میشه جلوی جمع میگه اسلام واقعی اونه و بعد وقتی من تو حال خودم لبخند میاد رو لبم، میگه نخند کره بز!
این یعنی مثل همیشه حرفشو می زده و عکس العمل منو می خواد ببینه چیه... خب چرا می گی.. چرا میگی...
بعدش هنگامه یکم بعدش که این حرفا رو زدن گفت نگید الان این می ره تو اتاقش. نشونه خوبی بود. یعنی فهمیدن که نارضایتی م رو اینجوری نشون میدم.
بعدش دوباره عصرش، حرف شهروز خدا بیامرز می شه. اینکه ازدواج مجدد داشته. اینکه برمیگرده میگه کار جرم و گناهی! که نکرده. قانونی بوده و حق داشته.
چرا انقدر قلبم سوخته؟
چرا انقدر باهام بدرفتاره؟
اگه دوستم داره، اگه میگه طاقت گریه م رو نداره، پس چرا آهنگی می‌ذاره که می‌دونه دوست ندارم و غمگین می شم؟
پس چرا براش مهم نیستم؟
پس چرا پول آزمایش ۱۶۰ تومنی روشا رو میده اما من پول ندارم ۳۰ تومن که یه کتاب بخرم...که پول سه جلسه کلاسهای چهارشنبه م رو ندادم و ۱۵۰ تومان پول مشهد هم نمیدونم چجوری بگم بهشون...
چرا دوست داره من زجر بکشم برخلاف ادعایی که داره؟
چرا انقدر زبونش تلخه؟
چرا چرا چرا؟
فکر کنم حالا فهمیدم که چرا دلم میخواد گریه کنم! ربطی به دوره هم نداره. از حرفاشون ناراحت نیستم... از فرایندش ناراحتم.... اینکه می‌دونه من اذیت میشم و از عمد میگه.
اینکه دوستم نداره و فقط فکر می‌کنه که دوستم داره...
اینکه بیان در مورد معیار ازدواج منم نظر بدن و دوساعت بعدش مسخره کنند...
اینکه به خودشون اجازه بدن توی هرچیزی ت دخالت کنن...
اینکه فقط کم مونده باشه درباره رنگ شور#تت نظر بدن.
اذیتم می کنه.
سوءاستفاده هاشون... انرژی هاشون... همه چی...
اخراش دیگه بی قرار شده بودم. آناهیتا می‌گفت چرا بی قراری.. چی می گفتم..
انگار همه اتفاقای این روزا به رخ ت می کشن که ببین! بفهم که تنهایی!
